Kończy się rządowy proces legislacyjny zmian w KP dotyczących m.in. mobbingu

27 listopada br. Stały Komitet Rady Ministrów (SKRM) przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz ustawy – Kodeks postępowania cywilnego (UD183) dotyczący przeciwdziałania mobbingowi, dyskryminacji, nierównemu traktowaniu oraz naruszaniu dóbr osobistych. Teraz projekt będzie rozpatrywany przez Komisję Prawniczą.

Nowelizacja KP przewiduje m.in. znaczne rozbudowanie art. 94³KP zawierającego definicję mobbingu poprzez wskazanie, że:

Mobbing oznacza zachowania polegające na uporczywym nękaniu pracownika.
Mobbingiem nie są zachowania incydentalne, choćby stanowiły one naruszenie dóbr osobistych pracownika.
Przejawami mobbingu są występujące samodzielnie lub łącznie, w szczególności: upokarzanie lub uwłaczanie, zastraszanie, zaniżanie oceny przydatności zawodowej pracownika, nieuzasadniona krytyka, poniżanie lub ośmieszanie pracownika, utrudnianie funkcjonowania w środowisku pracy w zakresie możliwości osiągania efektów pracy, wykonywania zadań służbowych, wykorzystania posiadanych kompetencji, komunikacji ze współpracownikami, dostępu do koniecznych informacji, izolowanie pracownika lub eliminowanie z zespołu – gdy przyjmują postać uporczywego nękania.
Na zachowania w/w zachowania mogą się składać fizyczne, werbalne lub pozawerbalne elementy.
Za mobbing uważa się także nakazanie innej osobie podejmowania w/w zachowań wobec pracownika lub zachęcanie do nich innej osoby.
Za mobbing uważa się także niecelowe w/w zachowania.

To ostatnie sformułowanie budzi dużo wątpliwości. Zatem MRPiPS wyjaśniło, że już w obecnym staniem prawnym mobbing nie musi mieć charakteru umyślnego. Wskazuje na to obecne brzmienie art. 94³ § 2 KP, zgodnie z którym mobbing oznacza działanie lub zachowanie nie tylko skierowane przeciwko pracownikowi (element umyślności), ale także tylko go dotyczące (sytuacja niecelowa). (…) Także w orzecznictwie, ale przede wszystkim w piśmiennictwie jest sprawą niesporną, że mobbing może mieć charakter niecelowy i niezamierzony.

Proponowany przepis oddaje zasadę wyrażoną w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2009 r. (III PK 2/09), gdzie wskazano, że „uznanie określonego zachowania za mobbing art. 94³ § 2 KP nie wymaga ani stwierdzenia po stronie prześladowcy działania ukierunkowanego na osiągnięcie celu (zamiaru), ani wystąpienia skutku. Wystarczy, iż pracownik był obiektem oddziaływania, które według obiektywnej miary może być ocenione za wywołujące jeden ze skutków określonych w art. 94³§ 2 KP”.

Uważamy, że można założyć, że nowe brzmienie przepisu będzie utrudniać sprawcy mobbingu bronienie się przed sądem pracy argumentami, że jego działanie nie było np. upokarzaniem czy zastraszaniem, a tylko np. formą zarzadzania zasobami ludzkimi albo stanowiło przejaw „uczenia” pracownika jak powinien postępować, żeby np. być bardziej lubianym przez swojego przełożonego lub koleżanki i kolegów.

Każdego, kto nie chce w czasie Bożego Narodzenia stresować się, że po nowym roku nie będzie czasu na szkolenia? (bo PIT-y, bo ferie, ….) – serdecznie zapraszamy na szkolenia ze zmian zaplanowane na grudzień br.